1991 – Berlijn naar Praag met Interrail

We schrijven 1991. Een jaar nadat de muur is gevallen.
Nog geen 19 jaar en ik wil wat van de wereld zien. Eerst ben ik met mijn ouders mee geweest naar Zweden.
En dan… voor het eerst, alleen op vakantie. Een maand alleen op pad.

Interrail

De vrijheid die Interrail heette. Een maand lang vrij reizen…!

Ik bestelde Traveller Cheques. Om geld te kunnen wisselen. En stapte in de trein.

De trein van 10:06, ergens in een stad in midden Zweden.

Berlin Lichtenberg Bahnhof

Berlijn, dat was mijn doel, daarna Praag, Budapest, en verder… Europa in. Landen en steden die ik alleen maar kende van landkaarten, van de Thomas Cook Timetable. Dat was mijn bijbel. Daar kon je elke rit in vinden, hoe laat vertrekt de nachttrein naar Lissabon. Hoe vaak rijdt er een trein van Praag naar Budapest.

Op het einde van de middag kwam ik aan in Berlijn… Berlijn Lichtenberg en was ik overrompeld. Ik wist het even niet.
De hele reis had ik in een coupe gezeten, het landschap aan me voorbij zien trekken en hier, ik wist het niet.

Budapest Keleti Pu

Ik keek nog eens op de borden waar treinen vertrokken naar alle windstreken van Europa. Hier was alles te ontdekken. Hier kon je overal heen. En ik besloot de trein te pakken. Budapest Keleti Pu.

Alleen de naam al maakte duidelijk dat je daar heen moest. Daar wilde je heen.

Toen merkte ik al dat ik onderweg wilde zijn. Dat de reis zelf de bestemming was en niet de eindbestemming.

Ik wilde reizen, onderweg zijn, plaatsen ontdekken en weer door.

De trein vertrok om 19:45 uur. Een reservering was niet nodig. Gewoon instappen en de volgende dag zou ik aankomen.
Budapest… geen idee wat daar te doen was, maar de reis, die duurde de hele nacht!

Foto via http://www2.chem.elte.hu/gigant_club/mav/EC.html

01:09 Bad Schandau – Grensovergang naar Tsjecho-slowakije

Ik zit samen met een andere man in de coupe. De man zegt weinig tijdens de reis door het zuiden van Duitsland. Hij knikt eens vriendelijk, maar praat verder niet. Ik kijk naar buiten, lees wat en vindt het prima.

De avond valt en ik val in slaap. En midden in de nacht worden we wakker.

De trein wordt gecontroleerd door douaniers. Rustig zitten we te wachten, maar eerlijk gezegd weet ik niet zo goed wat ik moet doen. Ik pak mijn scheerapparaat uit mijn tas en bedenk dat ik de tijd verdrijf door me even te gaan scheren.

Blijf zitten waar je zit

De man tegenover me begint plotsklaps te praten.

Met een zwaar Oost-Europees, ik denk Tsjechisch, accent zegt hij rustig maar resoluut dat ik het niet in mijn hoofd moet halen nu naar het toilet te lopen. Zitten blijven en wachten, verder niks!!

Ik doe wat de man zegt. Hij vertelt: De Tsjechische grenswachten hebben niet veel nodig om alles volledig te doorzoeken, om alles door te lichten, je uit de trein te halen en je uren te laten wachten. Geef ze geen excuus.

Ik ben 19 jaar, denk de wereld een beetje te kennen, maar ineens merk ik dat ik nog maar net kom kijken. Dat Europa daar, in dat jaar, op dat moment, nog uit Oost en West bestaat.

De grenswachten slaan weinig acht op ons. We tonen ons paspoort en na drie kwartier vertrekt de trein, op naar Praag Hlavni Nadrazi, daar neemt de man afscheid. Zonder veel te zeggen stapt hij de coupe uit. De nacht in. Ik zal hem nooit weerzien.

Praag Hoofdstation (Praha hlavni nadrazi) Door Radouch – Eigen werk, CC BY 2.5, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=808563

 
Op Stap met Meneer Simmering
 
 
Meld je hieronder aan en krijg
‘Op Stap met Meneer Simmering’ gratis in je mailbox!

Ontvang...
* exclusieve verhalen en fotografie...
* Gratis Ebook 5 Wandelroutes in Antwerpen!