Wereldfietser Frank van Rijn op en neer naar de maan

“Ik heb qua afstand naar de maan gefietst en ben al weer voor 65% op de terugweg…”

Frank van Rijn heeft heel de wereld over gefietst

Op zo’n plek is wereldfietser Frank van Rijn helemaal in zijn element

Na zijn studie elektrotechniek maakte Frank van Rijn een fietsreis van 9 maanden door Zuid- Midden en Noord Amerika, waarna hij als ingenieur aan de slag wilde. Het waren de jaren 80 en het was niet gemakkelijk om een goede baan te vinden. Als invaldocent natuurkunde verdiende hij een paar centen, waarna hij weer van start ging voor een tweede fietsreis van een jaar: Nederland – Kaapstad.

Daarna lukte het hem nog niet om in zijn vakgebied aan de slag te gaan, maar een tweede periode in het onderwijs, opnieuw als leraar natuurkunde bleek wel mogelijk. Na een half jaar was hij daar echter op uitgekeken en klom hij weer in het zadel voor een tocht van een jaar van Nederland naar Bali.

Al met al waren er vijf jaren verstreken sinds zijn afstuderen en hoewel de arbeidsmarkt wat verbeterd was, vond men hem tijdens sollicitaties te avontuurlijk. Op zo’n gesprek volgde dan meestal een nette brief die eindigde met: ‘Succes op uw volgende reis.’



Frank van Rijn leeft sober als wereldfietser

Frank van Rijn leeft sober als wereldfietser

Aan het woord is Frank van Rijn, wereldreiziger op de fiets. Na zijn mislukte sollicitaties gooide hij het over een andere boeg. Hij begon te schrijven over zijn reizen. Inmiddels heeft hij 17 boeken op zijn naam staan: ‘Ik schrijf omdat ik het leuk vind, maar ook om anderen te laten delen in mijn ervaringen. En een beetje om wat geld te verdienen om volgende reizen te bekostigen. Zo ben ik langzaam veranderd van fietsende elektrotechnicus in schrijvende reiziger of reizende schrijver.’

Dat schrijven ging echter niet vanzelf. ‘Het schrijven van een boek over een reis is moeilijker dan het maken van de reis zelf. Mijn eerste poging was een regelrechte mislukking. Nog voor ik het iemand liet lezen, las ik het zelf eens kritisch over. Het bleek zo slecht te zijn dat ik het in een kast heb gegooid. Daar ligt het nu nog. Bij latere pogingen ging het schrijven gelukkig beter.’


‘Meerdere mensen hadden mij al eerder aangeraden een boek te schrijven. Een toevallige ontmoeting met een Fransman op een totaal versleten fiets in Algeciras, die drie jaar onderweg was geweest en juist met de boot uit Tanger aan kwam, gaf de doorslag. Hij inspireerde mij om een grote fietsreis te gaan maken en later, toen ik een boek van hem onder ogen kreeg, om nog eens een serieuze poging te wagen zelf een boek te schrijven.’

Ik ontmoette hem twee jaar geleden weer in Zuid-Frankrijk toen ik daar op een fietsreisfestival een lezing hield. Ik had hem 45 jaar niet gezien. Hij was wel wat ouder geworden en ik waarschijnlijk ook. Sindsdien houden we contact en vorige zomer heb ik hem in Bretagne opgezocht. Hij is al grootvader(!) en fietsen doet hij niet meer. Hij heeft nu een gîte (herberg) voor fietsende toeristen.’



Duizenden dia’s en mijn geheugen


‘Tijdens mijn reizen maak ik veel foto’s. Voor het digitale tijdperk schoot ik dia’s. Ik heb bovendien een redelijk goed geheugen waardoor ik samen met mijn dagboeken, kaarten en reisgidsen weer veel terug kan halen wat als basis dient voor het achteraf schrijven van mijn boeken en artikelen.

Frank van Rijn is al 630.000 kilometer onderweg op de fiets

Aanvankelijk waren mijn boeken een redelijk succes en verkocht ik er soms wel 5000 van een titel. Nu moet ik blij zijn als ik er 1000 verkoop. Er wordt minder gelezen dan vroeger. Internet heeft op dat gebied veel kapot gemaakt en in ieder geval de wereld drastisch veranderd.



Ook lezingen waren voor mij een bron van inkomsten. Ik gaf er wel 30 per jaar in bibliotheken, fietsclubs of andere verenigingen. Met een diaprojector en zo’n 100 dia’s praatte ik een hele avond vol.

Tegenwoordig moet alles snel, flitsend en met bewegende beelden en liefst nog met afschuwelijke muziek er bij. Ik ben nog van de vorige eeuw en dat blijkt helaas niet meer te werken in deze tijd, want ik word nauwelijks meer uitgenodigd om over mijn reizen te vertellen.’

630.000 kilometer gefietst


‘Inmiddels heb ik op al mijn reizen bij elkaar 630.000 kilometer gefietst! Dat is naar de maan en 65% van de terugweg. Of ik die laatste 35 % nog ga halen weet ik niet. Dat is toch altijd nog 134.500 km, oftewel 3,4 maal de aardomtrek. Het gaat mij ook niet om al die kilometers. Belangrijker is dat ik mooie reizen maak.

Het zou niettemin leuk zijn om Mars te halen, maar als ik met de huidige snelheid van de laatste jaren blijf reizen kom ik daar aan in het jaar 5025. Dat zit er dus niet in. Zelfs met een elektrische fiets wordt het penibel.’



‘Wat me het meest is bijgebleven? Heel veel! Mijn boeken staan er vol mee!

Maar echt opvallend is de gastvrijheid van mensen! Een voorbeeld: In Guinee zocht ik eens in een dorpje een plek om te overnachten. Ik ging naar de ‘Chef du Village’. Dat is het dorpshoofd, een soort burgemeester. Die was echter niet aanwezig. Een man vroeg me waarom ik hem wilde spreken en toen hij hoorde dat ik een overnachtingsplek zocht nodigde hij mij uit in zijn huisje, zo’n ronde lemen hut met strodak.

Ik kreeg ook nog te eten, hoewel de mensen erg arm waren. Het gaat daar totaal anders toe dan hier in Europa. Toen ik de volgende ochtend wilde betalen, weigerde de man geld aan te nemen. Het was een daad van gastvrijheid. Ik zei dat hij dat geld kon gebruiken om een volgende gast te eten te geven, waarna hij het aarzelend aan nam.

En zo heb ik over de hele wereld gastvrije en vriendelijke mensen ontmoet.’


Toekomstplannen van een 76-jarige fietser


‘Ik ben van plan om deze zomer een tocht door Europa te gaan maken. Eerst ga ik via Duitsland naar Zwitserland, waar ik een fietsvriend van 80 ga bezoeken. Ikzelf ben ook niet zo jong meer: 76, maar het fietsen gaat nog redelijk, dus ik fiets voorlopig maar door.
Van Zwitserland fiets ik verder naar Zuid Frankrijk, waarna ik misschien door ga naar Spanje en Portugal.

Een indrukwekkende termietenheuvel op een van de fietsreizen

Een indrukwekkende termietenheuvel op een van de fietsreizen

Meestal plan ik tegenwoordig een zomerreis van drie tot vier maanden door Europa en in de winter ga ik twee tot drie maanden naar warmere streken.

Dit jaar misschien naar Afrika óf Suriname! Daar heb ik in 1972 nog gewerkt bij Billiton om bauxiet uit de grond te halen. Het lijkt me leuk om na al die jaren daar weer terug te keren!’



‘Een raad voor jonge aspirant-wereldreizigers? Begin in Europa, waar alles voorhanden is. Als dat goed gaat kun je de sprong naar andere continenten maken. Zuidoost-Azië is ook vrij eenvoudig, hoewel de taal daar een probleem kan zijn.

Voert je eerste reis meteen door Afrika, dan kan het zijn dat je jezelf tegenkomt aangezien de omstandigheden, zoals de staat van de wegen, voedsel, drinkwater etc. daar heel anders zijn dan bij ons. Dan zou het ‘Waar ben ik aan begonnen?’-effect kunnen optreden of ‘Was ik maar thuis gebleven.’ En dat is jammer.

Een goede voorbereiding is ook sterk aan te bevelen.


Qua continent lijkt Noord-Amerika het meeste op onze Westerse wereld. Maar wees je er van bewust, ook in Nevada en Arizona kun je in de verlatenheid terecht komen. Als je daar over een gravelweg een stadje uit rijdt, ben je in de rimboe. Dus neem altijd genoeg voedsel en water mee!



Toen ik jong was kon je er alleen maar van dromen om naar Afrika te gaan. Je werd er door kannibalen in een grote pot op een vuur gezet, was het beeld dat uit spannende boeken en stripverhalen naar voren kwam. Dat was natuurlijk apekool, maar het leven is er wel anders dan hier en daar moet je rekening mee houden.’



Met 1 liter water de woestijn in


‘Uiteindelijk ben ik steeds verder gegaan. Er ontbrak nog één continent: Australië. Ik vroeg me af waarom ik zo lang in een vliegtuig zou gaan zitten. Wat was daar dat dichterbij niet was? Maar het bleek achteraf heel interessant te zijn: de enorme verlatenheid, het idee dat er in een straal van 50 km geen mens was als je je tentje in de woestijn opzette. Alleen kangoeroes, slangen, schorpioenen en dingo’s, honden die niet blaffen!

Je moet dan wel al je voedsel en water voor dagen meeslepen en vooral op de zandige pistes was dat een hoop werk. Een plezierig idee was dat het elke dag prachtig warm weer was terwijl het in Nederland winter was.

Locals vertelden mij het verhaal van een Japanner, die met één liter water de woestijn in was getrokken. Hij werd vrijwel uitgedroogd gevonden, met kaarsen om zich heen, die hij als een stervensritueel had geplaatst. De reddingsploeg was er nog juist op tijd bij om hem weer op te peppen.

Ikzelf had meestal twaalf liter, en soms zelfs achttien liter water bij me, zodat ik geen kaarsen nodig had.”



De Magische Vijfduizend meter Grens – Frank van Rijn


Dit soort verhalen en veel meer lees je in de zeventien boeken die Frank van Rijn heeft geschreven.
In samenwerking met uitgeverij Elmar geven we drie exemplaren weg van ‘De magische vijfduizendmetergrens’. In dat boek verhaalt Frank van zijn trektocht door Argentinië, Chili, Bolivia en Peru. Meerdere malen trekt hij daar over 5000 meter hoge bergen.
Wanneer je kans wil maken op een van de exemplaren van dit boek hoef je enkel een reactie (van minimaal een zin) te geven onderaan dit artikel.

De Magische Vijfduizend meter Grens, boek Frank van Rijn

De Magische Vijfduizend meter Grens – boek door Frank van Rijn

Met vlagen moest ik hardop lachen bij het lezen van dit boek wat weer helemaal Frank van Rijn tekent met zijn droge, fijne humor en zijn ongepolijste en eerlijke optimisme.
Deze editie is uitgegeven ter gelegenheid van Franks 76e verjaardag en bevat naast de verhalen 108 kleurenfoto’s! 



“Mijn Zuid-Amerika-reis zat er op. Bijna 15.000 km had ik door het continent gereden en ik had de meest fantastische dingen gezien en beleefd: majestueuze bergen en hoge passen, waarvan sommigen tot over de magische vijfduizendmetergrens reikten, droge woestijnen, (…). Bovenal had ik ook veel vriendelijke, sympathieke en behulpzame mensen ontmoet.” – een passage uit ‘De Magische Vijfduizend meter Grens’ – Frank van Rijn.

Zie ook Franks website: www.frankvanrijn.nl

Hou jij ook van Lekker Lezen?

Abonneer je op mijn Update en ontvang om de week de leukste, persoonlijke Lees inspiratie in je mailbox!

← Vorig bericht

Volgend bericht →

5 reacties

  1. Aan zo’n man kunnen veel mensen een voorbeeld nemen. En trouwens, hij schrijft ook fantastische boeken over zijn fietstochten.

  2. Gastvrijheid, vooral als fietser word je ermee overladen. Vaak van mensen die zelf weinig hebben. Het sterkt je in de overtuiging dat er meer goede dan slechte mensen op onze aarde rondlopen. Een mooi geschenk voor een ieder die fietsend de wereld over gaat… Of terugfietst vanaf de maan.

  3. Ik ben inmiddels zelf op de fiets op weg naar China en Frank van Rijn is een groot voorbeeld! Laatst zijn boek In de ban van Stempelstan gelezen… een aanrader voor iedereen!

  4. Niet alleen zijn belevenissen houden je aan het lezen, maar ook zijn humor volle logica maakt dat je blijft lezen.

  5. Fer Hoedemaekers

    Alle 17 boeken van Frank gelezen. Enkele lezingen van Frank bijgewoond. Prachtige verhalen die de bezochte streken mooi typeren, doorvlocht met Frank’s droge humor en onverwachte vergelijkingen en relativeringen. Snoepjes voor je geest.
    Fer Hoedemaekers

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *