Ze vindt het niet nodig dat iemand haar biografie schrijft. Zelf werd ze vooral bekend van haar biografieen over kunstverzamelaar Helene Köller-Müller en van schrijver / verzamelaar / reiziger / televisiepersoonlijkheid Boudewijn Büch.
Eva Rovers: “Officieel ben ik cultuurhistoricus, maar meestal word ik aangekondigd als biograaf. Dat heeft vast te maken met de biografieën die ik de afgelopen jaren schreef.
Eva Rovers 2017 Fotografie: Niels Vlug
Hoewel ik het biografisch onderzoek en schrijfwerk geweldig vind, probeer ik sinds vorig jaar ook andere genres uit. Dat houdt me scherp, maar het geeft me ook de kans om over actuele onderwerpen te schrijven die me aan het hart gaan.
Vandaar dat ik vorig jaar een filosofisch pamflet schreef over de noodzaak van opstandigheid en rebellie in de 21ste eeuw en dit jaar ‘Practivisme, Een handboek voor heimelijke rebellen’ publiceerde.”
Practivisme… wat is dat?
“Practivisme is een samentrekking van ‘praktisch’ en ‘activisme’; ik kwam op die titel omdat ik een praktisch handboek wilde schrijven voor iedereen die de wereld wil veranderen, maar niet precies weet waar te beginnen.
Het boek is dus niet zozeer bedoeld voor de doorgewinterde activist, maar voor de ‘huiskamerrebellen’ die zich zorgen maken over de wereld, en zich afvragen wat zij als individu kunnen doen.”
Je kreeg toegang tot het archief van Büch. Hoe was dat en hoe maak je een selectie om te komen tot het boek?
“Het was een voorrecht om exclusief toegang te krijgen tot dat persoonlijke archief. Maar ook heel noodzakelijk; door zijn dagboeken en brieven te lezen en die te vergelijken met andere bronnen, kon ik achterhalen hoe Büch feit en fictie vermengde.
En niet onbelangrijk: waarom hij dat deed.
BOUD, boek van Eva Roovers
Na zijn dood kreeg hij al snel het stempel van dwangmatige leugenaar, maar zo eenvoudig zat het niet in elkaar. Het echte verhaal is tragischer, maar ook een stuk interessanter dan de vraag ‘wat is waar en onwaar in het leven van Büch’.”
Naast schrijven doe je ook theater. Wat heb je met theater?
“Ik heb ooit geambieerd om naar de toneelschool te gaan, maar daar ontbrak me het talent voor. Maar het theater is altijd een liefde gebleven.
Dus ik hoefde ook niet lang na te denken toen ik vorig jaar gevraagd werd om een boekje te schrijven ter gelegenheid van 40 jaar Leids Cabaret Festival; dat werd ‘Donker in het licht’.
Ik sprak met een aantal cabaretiers over hun drijfveren, dromen, angsten en frustraties bij het maken van een voorstelling. Het waren fascinerende gesprekken, persoonlijk ook, waardoor er opeens heel ander licht viel op wat deze cabaretiers drijft en hoe ze te werk gaan.”
Helene Kröller-Müller, kun je aangeven wat jou fascineert aan deze vrouw?
“Haar enorme werkkracht en eigenzinnigheid. Ze was absoluut niet bang om groot te denken en handelde daar ook naar.
Dat leidde tot groteske plannen en behoorlijk wat ruzies met de mensen om haar heen – vooral de architecten met wie ze samenwerkte -, maar uiteindelijk heeft ze veel van die plannen wel verwezenlijkt.
Ze verzamelde Van Gogh toen nauwelijks iemand dat durfde, stelde permanent moderne kunst tentoon in een tijd dat er nog geen musea voor moderne kunst waren en opende uiteindelijk een museum dat – zoals ze vanaf het begin af aan tot doel heeft gehad – honderd jaar later nog altijd een ‘monument van cultuur’ is. ”
Welk boek lees jij nu?
“‘Darwins cijferslot’ van Frans Saris. Het is een hoopvol boek over de grote problemen van deze tijd (Energie & klimaat, biodiversiteit & voeding, vrede & veiligheid).
Hij is ervan overtuigd dat die problemen opgelost kunnen worden. Ik ben daar wat sceptischer over, maar dat is des te meer reden om dit boek te lezen, want als je vervalt in moedeloosheid en cynisme verandert er natuurlijk helemaal niets.”
Website: evarovers.nl/
